سلام
بلاخره رفت. ۹ روزه که دیگه نیست ،روزهای خوب با هم بودن تموم شد ،حتی لحظه خداحافظیش هم شیرین بود طوری که نمی خواستم تموم بشه ، اصلا بودن در کنارش لذت بخش بود ، تنهای تنها شدم . تازه میفهمم که چقدر تنهام؛ این چند روز بارها پیش اومده تلفن رو برداشتم تا با کسی حرف بزنم اما یک نفر هم به ذهنم نرسید و مجبور شدم گوشی رو بذارم . یعنی یه نفر تا این حد میتونه دنیای آدمو پر کنه ، که با نبودنش اینقدر تنها بشم ؛ هنوز منگم ، هنوز باورم نشده با اینکه از ۲ ماه قبل می دونستم رفتنیه ، هنوز امید دارم ، شاید یه روزی دوباره ...
دوستون دارم .
تا بعد...